19 december 2017: Het kerstdiner.
Als de voortekenen ons niet zouden bedriegen, zou dit een bijzonder gebeuren worden!
Eind december 2016 hadden we al heerlijk gegeten bij Van der Valk in Westerbroek en deze keer zouden we het bij de nieuwe vestiging van dit concern in Hoogkerk“ dunnetjes overdoen”. Nou, “dunnetjes”…. De meesten van hen die zich voor dit festijn hadden opgegeven, maakten op deze nieuwe plek hun debuut. De feestelijke ingang, aan de zijkant van het gebouw, was nauwelijks te missen, als tenminste de juiste afslag richting hotel was gevonden.
De belangstelling voor deze avond was overweldigend: het door het bestuur aangegeven maximum van 120 deelnemers werd ruim overschreden! Tja, en wat moet je dan……
Gelukkig bleek de capaciteit van de zaal waar wij ‘het oog op hadden laten vallen’ nog groter te zijn dan we dachten! In een L-vormige zaal op de eerste verdieping stonden keurig gedekte tafels opgesteld, met daar omheen acht stoelen. Gelukkig was alles nogal ruim opgezet, zodat we niet bij elkaar op de lip hoefden te zitten, maar gewoon op een ‘eigen’ stoel.
Even na vijven hield de voorzitter, Tymen Wierstra, een korte welkomstspeech. Hij ging daarbij maar niet in op wat ter tafel zou komen, omdat hij anders waarschijnlijk het gras voor de voeten van een medewerker van Van der Valk weg zou maaien. De medewerker, die al klaar stond, was waarschijnlijk ook voorproever, want zijn jasje had moeite om dat wat er onder zat, te verbergen. Na uiteengezet te hebben wat er achtereenvolgend zou worden opgediend, wenste hij ons een smakelijk eten en verdween van het toneel.
Intussen waren we al aan de champagne begonnen die ruim aan het voorgerecht vooraf ging.
We lieten ons vervolgens de terrine van heerlijke kalfswang met gemarineerde champignons en cranberries goed smaken. We kregen alle tijd om met onze tafelgenoten te praten. ‘Spraakwater’, in de vorm van rode en witte wijn, verheugde de feestvreugde.
Ook het tussengerecht, de heldere bospaddenstoelensoep (voor een woordspelletje een moeilijk te raden woord!), smaakte prima en gleed soepel naar lagere sferen……
Het hoofdgerecht, een door Van der Valk zalig verklaard huwelijk van lamsstoof en varkenshaas begeleid door een onbekende mousseline, werd erg lekker gevonden.
Dat er tegen zeven uur nog twee senioren binnenkwamen, noemen we verder niet. We weten immers niet wat de reden daarvoor was? Misschien was op hun uitnodiging de “1” van de aanvangstijd van 17.00 uur wel weggevallen. Voor hen vervelend genoeg……..
Als dessert konden we nog genieten van het verrassingsdessert: 
allerlei soorten ijs en aanverwante artikelen. Lekker, leuk bedacht, soepel langs de rest van de maaginhoud glijdend.
De pittige koffie als afsluiter, leende zich uitstekend om niet in de auto in slaap te vallen.
Zo rond kwart over negen namen we afscheid van elkaar.
Naast veel positieve geluiden die we opvingen, hoorden we ook: “Het diner was prima, maar duurde veel te lang, 4½ uur aan tafel!” Waarschijnlijk toch te weinig personeel of teveel “eters”! Waarvan akte!
Verslag: Henk Das
Foto’s: Tjiddy Das