29 oktober 2019: De Groene Horizon….
Voor deze dinsdag hadden we de voor ons inmiddels bekende filmmakers Henk Bos en Janetta Veenhoven uitgenodigd.
In 2015 maakten ze bij de Seniorenvereniging hun debuut met het vertonen van de eerste film van een drieluik: In het Land van de Drentsche Aa.
Omdat deze film erg in de smaak viel, waren ze in 2017 weer van de partij, nu met het 2e deel uit de serie: De Stille Kracht van de Drentse natuur. Ook deze film leverde veel bewonderende reacties op. Om het drieluik compleet te maken werd het filmpaar voor vandaag opnieuw uitgenodigd, nu met het in 2012 afgeronde 3e deel: De Groene Horizon.
Voordat het zover was opende voorzitter Rob Funcke de bijeenkomst. Iedereen werd welkom geheten, in het bijzonder de filmmakers. Voor een goed bezette, deze keer niet afgeladen volle Rode zaal, merkte Rob op dat hij kortgeleden op de TV een natuurfilm over de Wadden had gezien, waarbij hij in slaap was gevallen. Vanuit de zaal werd daarop droog opgemerkt: “Dat kwam vast van ouderdom.” Onder het nodige gelach, gaf Rob aan, dat hij maar wilde zeggen dat lang niet alle natuurfilms op voorhand interessant zijn.
Na het woord aan Henk Bos te hebben gegeven, merkte laatstgenoemde op: “Ik beloof je, je valt niet in slaap!” Henk vertelde smakelijk overal allerlei voorvallen die ze tijdens de filmopnames in het hart van Drenthe hadden meegemaakt. Zo kon je er de klok op gelijk zetten dat voorbijgangers die de grote camera’s zagen, vroegen: “Wat bin je an ’t doen, jong?”
En op aangeven dat het om bijzondere opnames ging in een prachtig stukje natuur: “Dan zit je hier glad verkeerd!”
Henk wees er nog op dat er heel veel in Drenthe, onze achtertuin, is te zien, als je er maar oog voor hebt. “We kunnen wel discussiëren over alles wat er fout gaat en fout is gegaan, maar dan verlies je alle moois uit het oog.” Na dit gezegd te hebben ging het licht in de zaal uit en konden we genieten van het 1e deel van de Groene Horizon.
Nou, genieten was het: we kregen opnames te zien die onze stoutste verwachtingen overtroffen. Beelden die je niet voor mogelijk had gehouden, adembenemend soms. Dieren waar je in het gewone leven nauwelijks bij stilstaat, of namen waar je nooit van hebt gehoord, passeerden de revue. Neem bijvoorbeeld de Veenbesparelmoervlinder. Eerlijkheidshalve is het de vraag of we dat diertje in werkelijkheid zouden herkennen…
Ook andere diertjes kwamen zowel ’s nachts als overdag voorbij. Een bijzondere nachtelijke bezienswaardigheid was toch wel het paddenvolkje. Waar in de mensenwereld de man z’n vrouw vaak op de handen draagt, droegen de vrouwtjespadden hun mannen op de rug!
Om misverstand te voorkomen: de schrijver van dit verslag pleit daar niet voor….
De tijd vloog om…. Voordat we het wisten was het pauze. Om de lever te bevochtigen moesten we wel even de benen strekken, omdat in het luxe deel van het personeelsrestaurant de koffie en thee werd geschonken.
Dat verliep niet helemaal vlekkeloos. We dachten zelfs op de koffie te komen, omdat er geen koffie was. Het had te maken met doorgegeven tijden die niet helemaal aansloten. Maar, ach, we zijn met pensioen en van even wachten worden we niet direct minder….
Na de pauze werd de rest van de film getoond. Opnieuw heel bijzonder. Een prachtige uil, jonge vosjes die nog heel lief en onbedorven oogden, een prachtig gekleurde spin die z’n prooi bijna luchtdicht had ingepakt en voor mij onbekende dassen.
Zelfs werd er nog een link naar vroegere tijden gelegd, waarbij nostalgische beelden werden vertoond. Even later werd de film afgesloten met “Het dorp” van Wim Sonneveld. Een toch wel erg indrukwekkend slot.
Een welverdiend applaus viel Henk en Janetta ten deel.
Aansluitend aan de film stelde Rob Funcke de senioren nog in de gelegenheid enkele vragen te stellen.Van die gelegenheid werd dankbaar gebruik gemaakt. De filmmakers hadden het zelf ook duidelijk naar de zin en namen alle tijd voor de beantwoording.
Zoals het er nu uitziet is de kans groot dat ze het volgend jaar weer met iets moois komen.
Tot slot bedankte en complimenteerde Rob de filmmakers voor – en met – hun met veel liefde tot stand gebrachte film en wenste iedereen wel thuis.
Henk Das