Verslag reis naar Ahrtal van 1 t/m 4 juli

Nadat iedereen zijn zelf uitgekozen zitplaats had ingenomen vertrokken wij een kwartier eerder dan was gepland via Bad Nieuweschans naar de Duitse grens. Achter het stuur zat Doede Lanting van Paulusma Reizen (dus niet van de concurrent uit Hoogeveen!).
Na een klein uurtje rijden kwamen we bij onze eerste stop. Bij Gasthof Robben in Hebelermeer (klein dorpje ter hoogte van Emmen) was alles al in gereedheid gebracht om ons Kaffee und Kuchen aan te bieden. Heerlijk, ook al was het op dat moment nog maar 08.45 uur!

Eenmaal terug in de bus was iedereen wel zo’n beetje wakker geworden en werd de stemming, mede door het prachtige weer, steeds vrolijker.
Doede had voor ons allemaal een boekje gemaakt met uitgebreide informatie over de streek, dorpjes en steden zodat hij de komende dagen veel minder via de microfoon hoefde te vertellen en wij onderweg iets te lezen hadden. Bovendien zou de stem van Doede ons regelmatig uit ons slaapje houden. We zijn natuurlijk wel senioren…….

Na nog een stop te hebben gemaakt bij een restaurant aan de snelweg kwamen we vroeg in de middag aan in Mayschoss. In de wijnkelder van deze grootste en oudste wijncoöperatie in het Ahrtal werden we rondgeleid door een snel Duits sprekende jonge man, waardoor veel informatie onze oren niet bereikte. Nu was dit niet zo erg want we kwamen eigenlijk alleen maar om de wijn te proeven. Na de rondleiding gingen we naar het proeflokaal waar de wijnliefhebbers 4 soorten wijn konden proeven en de niet-wijnliefhebbers 1 soort druivensap.

Een heer en een dame uit onze groep werden, zonder dat zij en wij het wisten, uitgekozen om de glazen deur van het proeflokaal te testen op breukbestendigheid als je er tegenaan loopt…..
Voor de deur is de test positief uitgevallen, voor de heer ook, maar voor de dame bleek, achteraf in Nederland, haar pols niet breukbestendig. Helaas werd het dus 6 weken gips.
Na het wijnkelderavontuur vertrokken we naar Altenahr waar wij voor de komende 3 nachten intrek namen in Hotel zur Post.

De volgende dag moesten we vroeg ontbijten om de rondvaartboot in Cochem te halen. Ook hier werden we welkom geheten met Kaffee und Kuchen. En ook hier was het erg lekker.
Even was er lichte paniek aan boord omdat er 1 kaartje voor de terugreis te weinig was afgegeven door Doede waardoor het er op leek, dat één van de activiteitencommissie zwemmend terug zou moeten. Een door de kapitein zelf geschreven vrijkaartje bracht gelukkig uitkomst.

Toen de rust onder de senioren eenmaal was weer gekeerd, bleek, dat het boven op het dek heerlijk vertoeven was. In de zon met een drankje in de hand, genieten van het uitzicht op de wijnvelden op de soms zeer steile rotsen en lekker kletsen met je collega- senior over van alles en nog wat.

Na in een paar uurtjes heen en teruggevaren te zijn waren we vrij in Cochem om te doen en te laten wat we wilden. De burcht bekijken, shoppen in de gezellige winkelstraatjes, rondrit met het kleine trammetje of natuurlijk gewoon lekker zitten op een terrasje in de zon of in de schaduw.
Rond 18.00 uur waren we weer terug in ons hotel waar de mensen die nog niet genoeg water hadden gezien die dag nog even een duik(je) in het zwembad(je) van het hotel konden nemen.

Op de derde dag konden we een uurtje langer blijven slapen omdat in Koblenz de bootreis in de middag gepland was en we de dag begonnen met een vrije ochtend.
Bijna iedereen liep richting kabelbaan om vanuit de cabines een prachtig uitzicht te hebben over Koblenz en om te zien waar de Moezel in de Rijn verdwijnt.

Eenmaal boven gekomen met de kabelbaan bleek voor velen van ons het beloofde restaurant helaas onvindbaar. Dus maar weer snel naar beneden op zoek naar een vrije stoel ergens op een terrasje en wachten tot we op de boot konden.
Voor de derde maal deze reis werden we verwelkomd met koffie maar deze keer met een wafel.

Voor menigeen was het te warm op het dek zodat een grote groep lekker binnen bleef zitten waar de airco deed wat die moest doen, namelijk koelen.
Deze tocht op de boot was geen rondvaart en dus stond Doede ons op te wachten bij het afgesproken eindpunt. Ook nu waren we rond 18.00 uur terug in ons hotel in Altenahr.
Om 19.00 uur stond voor ons het avondbuffet voor de laatste keer klaar in het hotel en het was net als in de voorgaande dagen weer voortreffelijk. Dat gold ook voor het ontbijtbuffet trouwens. Complimenten voor de kok en bediening.

De laatste dag van onze reis hebben we de Doe-de-dag genoemd aangezien er na het ontbijt niets anders op het programma stond dan het afscheidsdiner bij Gasthof Robben, daar waar onze reis in Duitsland was begonnen.
Doede had nog wel een paar ideetjes zodat wij deze dag helemaal ter invulling aan hem hebben overgelaten. Waar we geen spijt van hebben gehad.
Nadat we onze koffers in de bus hadden geladen reden we met nog een laatste blik op Sankt Nepomuk op het oudste stenen bruggetje over de Ahr naar Ahrweiler. Een stadje vergelijkbaar met Bourtange en dus ook met een stadsmuur, met leuke winkeltjes en terrasjes en een mooie kerk.

’s Middags hebben we nog een sanitaire stop gemaakt bij een restaurant aan de snelweg en door Doede’s files vermijdend rijden kwamen we reeds voor 16.00 uur aan bij Gasthof Robben.
Gelukkig was de soep reeds heet en het vlees al gaar en zaten we al vroeg aan ons afscheidsdiner. Een zeer vlotte bediening zorgde ervoor dat wij al eerder terug in Groningen waren dan was gepland.
En zo eindigde de reis zoals hij was begonnen: een kwartier voor op schema.

Het waren 4 geweldige dagen (geweldig lekker eten, geweldig mooi weer, geweldig goeie chauffeur en een geweldig gezellig gezelschap), en we weten nu wat humor is.

Alle meereizende bestuursleden van Seniorenvereniging UMCG.