Verslag kerstreis 17 december.
Zo rond het middaguur verzamelden ruim 160 senioren zich op Kardinge voor de kerstreis + diner. Het vertrek met 3 bussen van Paulusma was gepland om 12.30 uur, maar de eerste, zich nog jeugdig voelende senioren, stonden om goed half twaalf al vol ongeduld te wachten op de dingen die stonden te gebeuren.
In een wat druilerige regen vertrokken we, een minuut of vijf vertraagd, richting Duitsland. Gelukkig waren we de actievoerende boeren een dag voor. Wel moesten we rekening houden met hier en daar “onderhoud aan de weg” waardoor we een afwijkende route moesten nemen en iets later op de plaats van bestemming aankwamen.
Het 1e doel van de reis was Der Berentzen Hof in Haselünne, bij Meppen, waar we met ‘Kaffee / Tee und Kuchen’ werden ontvangen. Zij die alvast één of meer broodjes in de bus hadden verorberd omdat pas om 17.00 uur aan het diner kon worden aangeschoven, hadden de nodige moeite om de Kuchen te verorberen.
De Kuchen leek wel een kruising tussen cake en gebak, van een grootte die gemakkelijk de bodem van de maag bedekt.
Al vrij snel werd duidelijk waarom dit het geval was…
Nadat de koffie/thee voor de 2e keer was ingeschonken gingen we over op een proeverij. Daar was wel even “wat ondergrond” voor nodig. Er kwamen maar liefst 5 likeursoorten aan bod! Het tempo van inschenken lag nogal hoog en de toch al beste stemming van de senioren ging over naar een volgende fase: de opperbeste stemming. We wisten dan ook niet dat spraakwater zoveel kleuren had!
We begonnen met geel (mango/vanille) en gingen via oranje (kraut/orange), wit (chocola/macadamia noot), bruin (caramel cream) naar donkerder bruin (koffie cream).
Mensen begonnen onvoorspelbaar en onvoorstelbaar gedrag te vertonen. Ze klommen op stoelen omdat ze vanaf de vloer niet alles goed meer in beeld kregen.
Na de likeur met koffiesmaak werd gezegd, dat we ons glas in mochten pakken en als souvenir mee mochten nemen; vrij vertaald: de proeverij is voorbij.
Hierna maakten we ons op voor een rondleiding door de voormalige distilleerderij.
We werden in groepen van 30 – 35 personen verdeeld en door een gids in het Duits bijgepraat over de groei en bloei van het bedrijf en al hetgeen zich in vroeger jaren hier heeft afgespeeld. Onze gids Marianne had zich goed voorbereid en belichtte allerlei gedenkwaardigheden. Ze deed dat zo goed, dat de schrijver van dit stukje het er Spaans benauwd van kreeg en het idee had, dat hij 60 jaar geleden het Duits met de Franse slag had geleerd…
Aan het eind van de indrukwekkende rondleiding werd nog de mogelijkheid geboden om te shoppen in de Hof laden; of in goed Nederlands: te winkelen in de bijbehorende drankenzaak. Hier werd dan ook gretig gebruik van gemaakt.
Na nog even in de gelegenheid te zijn gesteld enkele straten van het stadje te verkennen, vertrokken we om half vijf naar Gasthof Robben in Hebelermeer, zo’n 30 kilometer verderop.
Bij Robben werden we ontvangen met een al dan niet alcoholisch drankje. Vervolgens werd de soep opgediend, of beter gezegd soepschalen werden op de tafels gezet, zodat een ieder zichzelf kon bedienen. De soep was geen soepzootje, maar heerlijk van smaak. We waren er al vrij snel van overtuigd dat niet alleen voetballers die Robben heten topkwaliteit leveren, maar ook restaurants! De bediening verliep soepel. Schalen met drie vleessoorten, diverse groenten en aardappeltjes kregen alle hun plaats op de tafels. Dat toch wat oudere Nederlanders meer op kunnen dan ze soms denken, bleek vanavond ook weer…
Toen kwam het toetje nog. In de hoek van de zaal waar de mensen het eerst werden bediend gingen de lichten op een lager pitje en even later kwam de bediening binnen met grote borden ijs opgesierd met feestelijke “vuurwerkfonteintjes”. De oooh’s en aaah’s waren niet van de lucht. Mensen konden hun ogen haast niet geloven!
Als laatste werd nog koffie of thee opgediend.
Omdat de temperatuur binnen inmiddels naar tropische waarden was gestegen, gingen de eerste reizigers – waaronder de stukjesschrijver – alvast even een luchtje scheppen.
Op de terugreis was het rustiger in de bus dan op de heenreis. Of dit de naweeën van de proeverij waren of van het heerlijke diner zal altijd wel een raadsel blijven.
De chauffeurs werden bedankt voor hun diensten en kregen een enveloppe met inhoud overhandigd. Om 21.20 uur kwamen we weer op Kardinge aan.
Jammer was dat de regen er in veel gevallen een stokje voor stak dat er afscheid van elkaar kon worden genomen.
Henk Das