Op dinsdag 11 oktober was we onze volgende activiteit.

Erik Boerma, eigenaar van Boerma’s Antiekhoeve in Uithuizen, hadden we uitgenodigd. Hij is geen onbekende voor ons, want in 2014 heeft hij – tot volle tevredenheid – al eens een lezing verzorgd.

Erik vond dat hij wel wat versterking kon gebruiken. Dat resulteerde in de aanwezigheid van Nynke Gardenier, een “echte” edelsmid-juwelier.

Eigenlijk was het best een beetje spannend hoeveel mensen er deze middag aanwezig zouden zijn. Bij de meeste activiteiten dient men zich namelijk aan te melden. Bij deze niet. Bij het vastleggen van de zaal wilde men  vanuit het UMCG geen risico lopen dat de koffieruimte mogelijk te klein zou zijn. Men richtte daarom de blauwe patio als “bruin-senioren” café in. Best een gezellige ruimte om eventjes bij te praten. Uiteindelijk bleken zo’n 85 mensen –  om maar eens een duur woord te gebruiken –  acte de présence te geven…..

Om iets over tweeën was iedereen naar zaal 16 verkast. Nadat ieder daar z’n plekje had gevonden kon voorzitter Tymen Wierstra de aanwezigen welkom heten. In het bijzonder verwelkomde hij Erik en Nynke, want, zonder hen zou de middag niet door kunnen gaan. Blijft even de vraag wat er zou gebeuren als er geen belangstellenden zouden zijn geweest……

Nadat Tymen het woord aan Erik Boerma had gegeven, memoreerde laatstgenoemde dat hij het de vorige keer bij ons geweldig had gevonden. Hij had ook achteraf nog veel reacties gehad, zo vertelde hij. Vervolgens hield hij een smeuïge inleiding, doorspekt met anekdotes over het Groninger zilver de eeuwen door.

In het jaar 1225 was in Groningen voor het eerst sprake van zilver. Erik “wandelde”, al vertellende, de eeuwen door. Het was niet alleen rozengeur en maneschijn. In de 16e eeuw bijvoorbeeld tuchtigden de edelsmeden elkaar soms bont en bloedig…. Erik wees er nog op, dat het zeer de moeite waard is om eens naar de Groninger Zilverkamer in Appingedam te gaan. “Daar liggen de nodige topstukken door Groningers gemaakt. “

Voor de pauze was er nog een halfuurtje gelegenheid de meegebrachte spulletjes te laten taxeren. De mensen met zilveren voorwerpen konden in de rij aansluiten om Nynke te consulteren. Mensen met “andere dingen” konden dat voor zich uitstallen zodat Erik daar wat over zou kunnen zeggen. Als hij bijzondere dingen tegenkwam – en dat gebeurde nogal eens – deed hij daar alle aanwezigen kond’ van.

In de pauze moesten we – om de lever te kunnen bevochtigen – weer naar de blauwe patio. De frisdrankjes gleden soepel naar binnen en na ruim 20 minuten stonden we al weer te trappelen voor het vervolg van het gebeuren. Omdat iedereen anders mogelijk niet aan zijn of haar trekken zou komen bij de zilvertaxatie, gaf Tymen aan, dat vooralsnog per persoon niet meer dan 1 voorwerp mocht worden getoond. Ïs er aan het eind nog tijd over, dan kan men alsnog voor een 2e ronde gaan.”

Het was maar zo kwart over vier. Tijd om op te houden. Ook Erik Boerma kon er haast geen genoeg van krijgen. Hij zag steeds weer iets dat hij toch nog wel even aan de zaal moest laten zien……..

Nadat hij tekst en uitleg het allerlaatste voorwerp had gegeven, bedankte Tymen hem en Nynke voor de leuke en leerzame middag. “Het was zeer de moeite waard.” Tymen onderstreepte zijn dankwoord met voor beiden een Grunniger kouk en voor Erik nog een enveloppe. De zaal ondersteunde dit met een daverend applaus.

Henk Das