Bezoek Floriade, Almere, 17 mei 2022.

Deze keer was het tussen half negen en negen uur verzamelen op P&R Hoogkerk.
Onze reisleverancier, Paulusma Drachten, stond ons, keurig op tijd, met 2 bussen – een dubbeldekker en een “gewone” bus – op te wachten.
Er was nogal wat belangstelling voor de reis. Er bleken maar liefst 120 mensen zich in het Floriade-avontuur te willen storten.

De schrijver van dit verslag had zich in het bovengedeelte van de dubbeldekker genesteld.
Hij hoorde daar, dat de chauffeur, Doede, of een Friese variant ervan, ons verwelkomde en een fijne dag toewenste. Het applaus dat hij daarvoor ontving, viel in goede aarde:
Doede was van plan regelmatig iets te vertellen en rekende daarbij dan op nog meer applaus.

De zitplaatsen in de dubbeldekker waren comfortabel; tenminste als je eenmaal zat.
Regelmatig hoorde je bij het instappen een bonzend geluid. Het was het gevolg van het stoten van een hoofd tegen de rand van het dakraam of van de bagageruimte boven de zitplaatsen. De persoon die dat het vaakst lukte, kwam zeker tot een keer of vijf…..

Na een voorspoedige reis werden we vlak bij de hoofdingang uitgezet. Het feest kon beginnen.

Het Floriadeterrein bleek immens groot te zijn. Als je alles goed wilde bekijken, had je zeker een paar dagen nodig. Voor 2022 was als thema gekozen: Growing Green Cities. Het streven om oplossingen te bieden die nodig zijn om steden groener, gezonder en leuker te maken.
De verwachting is namelijk dat in het jaar 2050 68% van de wereldbevolking in de stad woont op 2% van het totale aardoppervlak.

Het eerste wat een groot deel van onze seniorenclub bij het betreden van het Floriadeterrein deed, was een run op de koffiestand. Daar kon je de coupon omwisselen die goed was voor koffie/thee met Floriadegebak. Het Floriadegebak bleek nogal gevarieerd te zijn. Als je geluk had kon je een stuk appeltaart scoren of tegen bijbetaling van € 1,50, kopen.
Verder kon dit keuzegebak een muffin of een mergpijp zijn of in sommige gevallen kreeg men zelfs niets! Eigenlijk de enige tegenvaller.

Binnen een mum van tijd zwermde men uit. De meeste mensen zag je pas bij vertrek terug.
Het weer was prachtig en uitermate geschikt voor een dergelijk bezoek.

Er was veel te zien: meer dan 400 nationale en internationale deelnemers, waaronder ook landenpaviljoens die de cultuur, bloemen en planten en andere bezienswaardigheden van hun land showden. Grote kunstwerken waarbij dat van Florentijn Hofman, genaamd Beehold:

twee reusachtige, van roestkleurig staal gemaakte figuren, waarop wel 10.000 bijen zaten.
Eerlijkheidshalve zag de een er toch soms wat anders in dan de ander. We hoorden kreten voorbijkomen als het kon wel ’bestek’ zijn of ‘gereedschap’. Waarschijnlijk is het dan ook pas echte kunst als je er de nodige verschillende dingen in ziet.

Je was op het Floriadeterrein niet alleen op de ‘benenwagen’ aangewezen. Je kon ook gebruik maken van het treintje of, als je het vanuit een andere hoek en hoogte wilde zien van de kabelbaan.

Verschillende van onze senioren hebben daar gebruik van gemaakt.

Vanaf half vier stonden de bussen weer klaar, om 4 uur zouden we naar onze eetgelegenheid afreizen. Keurig op tijd zat iedereen weer in de bus.
Op naar Giethoorn, naar restaurant Hollands Venetië, toch wel zo’n 5 kwartier rijden.

We konden eigenlijk direct aanschuiven, het diner werd al vrij snel opgediend. Er gaan veel makke schapen in een hok en ook veel ‘minder makke’ oud-UMCG-ers. Het was een lawaai en een geklets van jewelste. Je kon precies volgen hoever de bediening was met het serveren.
Daar waar ze waren geweest viel een grote stilte, die zich langzaam over de zaal uitspreidde.
Het eten was van goede kwaliteit en gleed soepel over de tong naar lagere sferen.

Om even over half acht vertrokken we weer richting Hoogkerk, waar we om half negen aankwamen. Doede en “de Doede” van de andere bus kregen onder applaus een enveloppe met “fooiengeld” overhandigd, waarna iedereen na een toch wel vermoeiende dag voldaan huiswaarts keerde.

Henk Das